Elephant orphanage
Door: Marin
Blijf op de hoogte en volg Marin
23 September 2013 | Nederland, Nederland
Maandag 23 september 2013.
Weer even een berichtje uit het verre Kenia. Hoe langer ik hier ben, (en ik ben er nog maar drie weken) hoe leuker ik het ga vinden! Inmiddels hebben we al wat dagen gewerkt in het Watoto Wema Centre. De eerste verslagen zijn gemaakt voor school. Jacintha en ik hebben vooral gewerkt in de office de afgelopen paar dagen. Alle dossiers van de kinderen zijn erg verouderd en vallen haast uit elkaar, dus hebben wij de taak gekregen om die in de computer te zetten en ze bij te gaan werken! Heftig hoor, om alle dingen te lezen van de kinderen, waarom ze in het kindertehuis zitten… Dan ben ik toch extra dankbaar dat ik mijn familie nog heb. Tegelijkertijd wil je die kinderen hun ouders ook teruggeven of iets dergelijks, verschrikkelijk dat het vaak niet meer mogelijk is. Sommige ouders zou je ook wel wat aan willen doen, als je die verhalen leest.
Over de aanval op WestGate. Waar wij zitten, zitten we gelukkig veilig en hebben we er niet veel mee te maken. Maar het is wel eng, want de aanvallen begonnen afgelopen zaterdag. En afgelopen vrijdag waren we daar in de buurt, dus als we een dagje later waren gegaan dan zaten we er eigenlijk ook middenin, dat was wel schrikken. We volgen de aanvallen op Westgate via het nieuws hier, want de tv staat hier de hele dag aan en het is hét nieuws natuurlijk, dus we volgen het helemaal. Het is wel heel raar om te bedenken dat het voor ons heel dichtbij is nu. Normaal gesproken is dit nieuws duizenden kilometers van je vandaan, maar nu is het zowat om de hoek. Ik hoop maar dat het snel afgelopen gaat zijn en dat de veiligheid hier weer snel terug komt.
Vandaag zijn we naar de Elephant Orphanage geweest. Een resort waar kleine baby wees olifantjes worden opgevangen en opgevoed worden totdat ze weer in het wild mogen gaan. Dat was echt superleuk om te zien! Je kon vanaf 11 uur tot 12 uur kijken naar deze beesten, dus voor onze vrije dag stonden we best vroeg op. We vertrokken vanuit Mysa in een matatu naar Buruburu. Vanuit daar gingen we met een grotere bus naar Nairobi Town, halverwege hoorde we een grote knal en voor ons gevoel viel de bus half uit elkaar. Zelfs alle afrikanen schrokken (en die schrikken niet zo snel) dus ik zat niet zo lekker meer in mn stoel, haha. En inderdaad! De bus was kapot. We werden overgezet in een andere bus, dus konden we gelukkig verder!
Vanuit Nairobi Town gingen we weer in een ander busje. Jaja, die wist wel waar de Olifanten Orphanage was! (Nee dus, heel fijn! ) Dus werden we halverwege ergens eruit gedropt, totaal niet waar we zijn moesten. Lichtelijk geïrriteerd liepen we een paar rondjes. Op het moment dat wij waren uitgestapt stapte er ook een Keniaan uit en die vroeg waar we heen moesten. Naar de orphanage. Nee dan sta je hier niet goed zei die ( heel slim! Dat hadden we al door!) Hij moest zijn cv ergens afleveren want hij zou gaan solliciteren bij een ander national park. Dat kon wel even wachten zei hij en hij had ons naar de olifanten orphanage gebracht! Blijkbaar vond hij dat ook wel leuk dus ging gezellig mee! Die had volgens mij de dag van zn leven, om met drie ‘mzungu’s ‘ op stap te gaan, haha! We waren wel wat later aangekomen, er stond al een hele grote groep met mensen. Allemaal blank, das echt raar om te zien, want verder heb ik deze drie weken alleen nog maar zwarte mensen gezien. De olifanten zijn echt superschattig! Ik heb veel foto’s genomen, blij dat ik een goede camera mee heb genomen (en dat hij nog niet gejat is ;-) ) Ondertussen liepen er ook nog wat wildzwijnen rond en antilopes! GAAF! Echt superleuk om dat in het echt te zien, ipv de dierentuin of de tv! Op den duur hadden de olifanten het wel gezien en gingen ze weer weg. We zijn terug gereden met een matatu naar Nairobi Town (niet in de buurt bij Westgate natuurlijk, want dat doen we nu maar liever niet) en hebben we wat ‘normaler’ gegeten bij de Chicken Inn. Daarna weer lekker naar het gastgezin.
Morgen weer een dagje Watoto Wema Centre! Ik heb er zin in!
Weer even een berichtje uit het verre Kenia. Hoe langer ik hier ben, (en ik ben er nog maar drie weken) hoe leuker ik het ga vinden! Inmiddels hebben we al wat dagen gewerkt in het Watoto Wema Centre. De eerste verslagen zijn gemaakt voor school. Jacintha en ik hebben vooral gewerkt in de office de afgelopen paar dagen. Alle dossiers van de kinderen zijn erg verouderd en vallen haast uit elkaar, dus hebben wij de taak gekregen om die in de computer te zetten en ze bij te gaan werken! Heftig hoor, om alle dingen te lezen van de kinderen, waarom ze in het kindertehuis zitten… Dan ben ik toch extra dankbaar dat ik mijn familie nog heb. Tegelijkertijd wil je die kinderen hun ouders ook teruggeven of iets dergelijks, verschrikkelijk dat het vaak niet meer mogelijk is. Sommige ouders zou je ook wel wat aan willen doen, als je die verhalen leest.
Over de aanval op WestGate. Waar wij zitten, zitten we gelukkig veilig en hebben we er niet veel mee te maken. Maar het is wel eng, want de aanvallen begonnen afgelopen zaterdag. En afgelopen vrijdag waren we daar in de buurt, dus als we een dagje later waren gegaan dan zaten we er eigenlijk ook middenin, dat was wel schrikken. We volgen de aanvallen op Westgate via het nieuws hier, want de tv staat hier de hele dag aan en het is hét nieuws natuurlijk, dus we volgen het helemaal. Het is wel heel raar om te bedenken dat het voor ons heel dichtbij is nu. Normaal gesproken is dit nieuws duizenden kilometers van je vandaan, maar nu is het zowat om de hoek. Ik hoop maar dat het snel afgelopen gaat zijn en dat de veiligheid hier weer snel terug komt.
Vandaag zijn we naar de Elephant Orphanage geweest. Een resort waar kleine baby wees olifantjes worden opgevangen en opgevoed worden totdat ze weer in het wild mogen gaan. Dat was echt superleuk om te zien! Je kon vanaf 11 uur tot 12 uur kijken naar deze beesten, dus voor onze vrije dag stonden we best vroeg op. We vertrokken vanuit Mysa in een matatu naar Buruburu. Vanuit daar gingen we met een grotere bus naar Nairobi Town, halverwege hoorde we een grote knal en voor ons gevoel viel de bus half uit elkaar. Zelfs alle afrikanen schrokken (en die schrikken niet zo snel) dus ik zat niet zo lekker meer in mn stoel, haha. En inderdaad! De bus was kapot. We werden overgezet in een andere bus, dus konden we gelukkig verder!
Vanuit Nairobi Town gingen we weer in een ander busje. Jaja, die wist wel waar de Olifanten Orphanage was! (Nee dus, heel fijn! ) Dus werden we halverwege ergens eruit gedropt, totaal niet waar we zijn moesten. Lichtelijk geïrriteerd liepen we een paar rondjes. Op het moment dat wij waren uitgestapt stapte er ook een Keniaan uit en die vroeg waar we heen moesten. Naar de orphanage. Nee dan sta je hier niet goed zei die ( heel slim! Dat hadden we al door!) Hij moest zijn cv ergens afleveren want hij zou gaan solliciteren bij een ander national park. Dat kon wel even wachten zei hij en hij had ons naar de olifanten orphanage gebracht! Blijkbaar vond hij dat ook wel leuk dus ging gezellig mee! Die had volgens mij de dag van zn leven, om met drie ‘mzungu’s ‘ op stap te gaan, haha! We waren wel wat later aangekomen, er stond al een hele grote groep met mensen. Allemaal blank, das echt raar om te zien, want verder heb ik deze drie weken alleen nog maar zwarte mensen gezien. De olifanten zijn echt superschattig! Ik heb veel foto’s genomen, blij dat ik een goede camera mee heb genomen (en dat hij nog niet gejat is ;-) ) Ondertussen liepen er ook nog wat wildzwijnen rond en antilopes! GAAF! Echt superleuk om dat in het echt te zien, ipv de dierentuin of de tv! Op den duur hadden de olifanten het wel gezien en gingen ze weer weg. We zijn terug gereden met een matatu naar Nairobi Town (niet in de buurt bij Westgate natuurlijk, want dat doen we nu maar liever niet) en hebben we wat ‘normaler’ gegeten bij de Chicken Inn. Daarna weer lekker naar het gastgezin.
Morgen weer een dagje Watoto Wema Centre! Ik heb er zin in!
-
23 September 2013 - 22:20
Janet Van Eijzeren:
Gaaf en spannend Marin!
Groetjes Janet -
24 September 2013 - 01:34
Riet De Leur. :
Erg leuk om je verhalen te lezen. Je zou er een boek van kunnen maken ,om al je belevenissen in op te schrijven. -
24 September 2013 - 08:31
Hetty En Jaap:
Marin, als we zo de verslagen lezen is er nu al een journaliste aan jou verloren gegaan. Je schrijft leuk en uitgebreid, de complimenten!! MAAK ER EEN BOEK (je) VAN!!! Succes, en tot een volgend verslag! -
24 September 2013 - 22:00
Adrietta:
Hey! Leuk van je te horen, alles te lezen. Super joh! -
30 September 2013 - 16:45
Steven:
Wat ben jij stoer! En wat een mooie verhalen, ik krijg er de beelden bij door. Het is heerlijk om te lezen. Kijk nu al uit naar je volgende verslag !! Steven -
17 Oktober 2013 - 19:50
Ellie Schuit:
hallo meiden leuk om jullie verslag te lezen en wat een belevenissen hebben jullie al gehad
ik geloof gelijk dat het heel indrukwekkend is de verhalen van de kinderen dan hebben wij het inderdaad heel goed hier nu ga ik naar jullie volgend verslag kijken
groetjes ellie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
